crayola

sabi nila, crayola na lang daw kapag malungkot.

crayola kasi ang malanding term para sa 'cry' (cry-ola)

natawa na lang ako nang malaman ko ito, ngayon-ngayon lang. paano kasi napakamemorable ng crayola para sa akin.

crayola ang sikat na crayon noong gradeschool ako. yun lang ata ang brand na ginagamit namin sa classroom. mayaman ka kapag 24 crayons o higit pa ang laman ng box mo, pobre naman kapag 8 lang.

madalas na 16 yung crayola ko. masaya na ko sa 16. basta ba may yellow, okay na, masaya na.

pero, bihira kong gamitin yung yellow kong crayola.

ayokong napupudpod ang dilaw kong crayola.

kaya tinatago ko siya kapag may humihiram ng crayola ko. kaya imbes na 16, 15 na lang.

eh primary color pa man din ang yellow. kaya kapag walang yellow, walang color ang sun, stars, moon, rubber ducky, sunflower crackers at iba pa. walang buhay.

kaya walang nanghihiram ng crayola ko.

higit pa doon, sa katatago ko, nawawala yung crayola kong yellow. kaya mas malngkot

eto ang kwento,

noong byernes, gusto ko na mag'crayola'-ever. ewan, parang ginusto ko lang. pero dahil nasa mcdo kami kanina, tinago ko na lang.

kaya nawala na yung feeling na iiyak ako.

parang nalipasan ng gutom. ganun.

kaya malungkot ako. kulang kasi yung feeling.

pero kahit kulang yung crayola sa loob ng box, pwede ka pa namang bumili ng bago diba?

at least pag bago, kumpleto na, amoy national bookstore pa.

sa totoo lang, hindi ko pa nasosolusyonan kung ano na ba dapat ang mararamdaman ko. sa ngayon, magulo pa ang lahat.

hindi na kasi uso ang crayola.