Tiramisu

sabi doon sa blogthting na sinubukan ko, isa daw akong tiramisu. tunog masarap naman kaya natuwa ako. yun pa nga yung nasa ad ng MY san grahams diba? pero malaman-laman ko lang na bitter pala ang tiramisu. proud pa ko eh noh, bitter naman pala. kaya naisip ko, baka nga sigro bitter ako sa maraming bagay kasi tiramisu ako. bitter naman talaga ako at aminado ako doon. pero ito, para sa akin, ang marahil ugat ng aking kabitteran sa mundo: HINDI AKO BINATI NG KARAMIHAN SA AKING MGA KAIBIGAN NOONG 18TH BIRTHDAY KO. siyempre, tumatak sa isip ko na 18 yun kaya special yun dapat. pero wala. akala ko, special ako, akala ko sapat na nafri-nend ko sila para batiin nila ako nung birthday ko. akala ko close na kami. mali pla ako. masasabi ko na doon nag-ugat ang "feeling of insignificance" ko. at doon din marahil nag-ugat ang takot kong makipag-kaibigan. baka kasi di nila ako batiin pag birthday ko. ngayon, liban sa takot akong makipag-kaibigan, takot na akong mag-birthday. baka kasi umasa ako na may babati sa akin, tapos biglang wala naman pala. ayoko lang masaktan ulit. sa totoo lang, hindi kasi ako makatulog kakaisip kng baki nga ba ako bitter sa maraming bagay. kaya dito ko na lang binuhos ang kadramahan ko. pero pinagdarasal ko din naman na malagpasan ko na ang takot. kahit yung takot lang. sa huli sabihin man nila na para akong tiramisu, bitter nga masarap naman.