NOISY, STANDING at iba pang lista noong gradeschool

ang ingay gaano man kahina, kapag pinagsama-sama ay maingay pa din. at minsan naakabingi lang talaga.

minsan hindi ko na lang talaga alam kung ano ang pakikinggan.

kanina sa youthcamp, maingay at magulo ang lahat. madaming nakatayo. madaming naglaakad. higit sa lahat madaming nagsasalita. para kaming gradeschool. dala marahil ng makukulit na mga "bata" isama na natin ang napakamakulay na chalkboard sa unahan na kulang na lang ay lagyan ng lista na noisy at standing.

magsasalita si ganito, biglang magkwekwento naman si ganyan sa likod. sasabayan din sila ni ganun na tila ba kausap silang dalawa pero hindi pala dahil iba pala ang kausap.

pero ang ingay gaano man kahina, kapag pinagsama ay maingay pa din. kaya kahit pa mahina ang boses ni ganyan at ganon, pag sabay sila magsalita, maingay pa din.

kaya hindi ko alam kung sino ang pakikinggan.

o baka bingi lang ako. baka hindi lang ako nakapag-linis ng tutuli sa tenga na sa dami na marahil ay hinaharangan na ang daluyan ng tunog sa tenga ko. kaya wala akong marinig. sana nga lang hindi.

o baka naman kasi baka matanda lang ako. baka hindi na ako yung batang umiiyak kapag nalilista sa noisy kasi nakikisali ako sa maiingay. baka ngayon tumanda na ako at nakalimutan ko na kung paano jumoin sa saya.

o baka hindi ko lang alam ang papakinggan. na sa dinami-dami ng naririnig ko, hindi pala iyon ang dapat kong marinig. baka sa dinami-dami ng nagsasalita, hindi pala sila ang dapat kong pakinggan.

kaya nga sa dinami-dami at sabay sabay na ingay na gaano man kahina, dahil nagsama-sama, nagsabay-sabay, maingay pa din.

pero isang tinig lang doon sa loob ng ingay ang dapat kong pakinggan. ang katotohanan.

praise God!