KSP

ang laki kong papansin.

mula noon hanggang ngayon.

kapag dati, di ako pinansin ay daramdamin ko ng todo-todo.

ngayon, kapag nakalimutan ako ay mas daramdamin ko lalo.

ang INSIGNIFICANT ng feeling.

yung kapag tumitingin ka sa pictures sa multiply at kahit gaano mo katagal hanapin ang mukha mo sa kung saan-saang sulok ay WALA ka naman pala.

yung kapag nagpla-plano ng gagawin para sa groupwprk/prodwork at tanging pangalan mo lang ang NAKALIMUTAN kaya wala ka tuloy gagawin.

yung kapag sa gathering, meeting, party, absent ka man o present, ay DI KA HINAHANAP ng mga tao at tila baga hangin ka lang na nadaan.

yung kapag online ka naman buong gabi pero WALANG KUMAKAUSAP sayo kahit gaano kaganda o kadrama nung stat message mo.

yung kapag WALANG NANGAGAMUSTA sa text, sa ym, sa multiply, sa friendster, sa e-mail, sa liham, sa post card, sa musical birthday cards atbp kahit na gaano ka pa kalungkot at gusto mo ng may kakausap sayo, dadamay, at sasabihan ka kung gaano ka na kaganda ngayong may bangs ka na.

minsan na nangyari sa akin ang lahat ng nasa taas kaya INSIGNIFICANT ako.

eto ang malabo dyan.

yung gusto mo magdrama kasi nga INSIGNIFICANT ka pero alam mo hindi lang talaga bagay sayo ang magdrama.

kaya MAGPAPAPANSIN ka na lang. para medyo magkasilbi ka naman sa mundo.

pero kere lang.

kasi kahit na gaano ka-INSIGNIFICANT nung feeling, kahit gaano ka-LONER yung dating, kahit gaano ka-DEPRESSING yung lahat-lahat, alam mo na sa likod ng pang-iisnab, pang-tataas ng kilay at pang-aapi physically, verbally, visualy, emotionally, grammatically, diagonally... alam mo na sa likod ng lahat ng iyon karamay mo naman si KRISTO.