PAULIT-ULIT-ulit at kung bakit makulit ang batang makulit

ang kulit ni lola nanday.

wala nang mas kukulit pa.

kanina, makailang beses niyang tinanong sakin kung nainom na ba niya ang kanyang gamot. makailang beses din akong sumagot ng "opo lola, mamaya na pong alas-nuebe ulit." sabay balik sa binabasang libro at umaasang tatapikin niya ako ulit matapos ang ilang minuto.

kahapon naman, pauli-ulit niyang tinanong kung alam ko ba daw ang daan pauwi. at sa tuwing tanong niya, sumasagot naman ako ng "opo". siguro, naka-tatlong tanong siya hanggang sa dumating na ang pedicab sa tapat ng bahay nina tita.

kwento naman ni paula, kinulit siya ni lola ng kakatanong kung anak ba talaga siya ni ni tita chatty, maputi daw kasi masyado si pau para maging anak ni tita. dagdag pa niya sa akin "ang hyper talaga ni lola".

ito at marami pang iba, paulit-ulit si lola sa kanyang mga sinasabi.

at pauli-ulit din naman kaming nakikinig.

kung tutuusin, parang bata si lola. napakakulit. naaalala ko sa kanya si , liban kay mang romy na unang pumasok sa isip ko nung mamataan ang kakulitan ni lola, jevan. parehas silang makulit.

kapag nasa bahay ako, paulit-ulit sinasabi ni jevan na miss na daw niya ako. paulit-ulit niyang sinasabi ang kanyang mga gusto. paulit-ulit niyang sinasabi ang kung anu-ano. kaya siguro madali kong maalala.

siguro nga. kaya sila makulit, higit pa kasi nakalimutan nila na sinabi na nila, pero para maalala natin. para hindi makalimutan. para tumatak sa isipan.

makulit si lola.

at kahit ngayon ko lang siya nakita ulit, di ko siya makakalimutan.

praise God.