pers lab

sabi nila, "hindi mo lang talaga maipagpapalit ang pers lab mo..."

pilit kong inaalala kung meron ba akong "childhood sweet heart", yung kapit-bahay na kalaro araw-araw, o yung clasmeyt nung kinder na palaging nangaasar, o yung anak ng ninong o ninang na pilit binibida para matuloy ang kumarehan at kumparehan nila.

pero parang wala.

hindi kasi ako lumalabas ng bahay noong kabataan ko, at yung klasmeyt kong palaging nangaasar ay kabarkada ko ngayon at hindi ko na muli nakita yung anak ni ninang, kaya marahil, wala akong kwentong pers lab. yung cliche na pers lab ha?

gayunpaman, hindi dahil sa kakulangan ko sa pers lab kaya ako bitter sa pagibig. sa halip, bitter ako sa mga lokong nagpapaasa. yung mga lokong kahapon ang saya niyo lang talaga tapos biglang kinabukasan ay wala na hindi na nag-iimikan.

kaya tuloy naisip ko, sana pala nagkaroon ako ng pers lab, yung cliche na pers lab. kung magkaganoon man, di sana hindi ko na lang siya pinansin at hindi ako malulungkot.

hay