paborito ko kapag dumadaan ako sa may gilid ng law at ncts kung saan madaming kotse. hilig kong tingnan yung repleksyon ko sa mga bintana ng mga nakaparadang sasakyan. tinitingnan ko kung gusot na ba yung damit ko, kung ayos pa ba ang buhok ko, kung maganda pa ba ako tingnan.
madalas ay binobola ko na lang ang sarili ko na, oo maganda ako. pero sa loob-loob ko, ramdam kong hindi at naghihintay akong may ibang taong magsabi. insecure na naman kasi ako.
mahirap mabuhay sa mundo na ang dikta ay maging maganda. na ang maganda ay kelangan ay makinis, sexy at malambot ang buhok. mahirap kapag hindi ka pasado sa merkado. kaya madalas na nakakamukmok na lang talaga.
kung ako lang ay ayaw ko nang tumingin sa salamin, kasi ayaw kong harapin ang katotohanan na hindi ako kagaya ng dinidikta ng mundo. ayaw kong makita ang sarili ko na hindi pasok sa merkado. gusto ko na lang sa dilim.
pero kaya lang naman tayo insecure kasi lagi tayong nasa dilim; na sa sobrang dilim ay hindi na natin nakikita kung gaano tayo kaganda kapag nasa liwanag.
minsan, kelangan ko lang pala matuto na makuntento at maging masaya sa kung ano ang meron ako.
ugali ko pa din, hanggang sa ngayon ang manalamin. hindi na lamang para makita kung maayos pa ba ang hitsura ko o bolahin ang sarili na maganda ako pero para maappreciate ang ganda na pinagkaloob sa akin, hindi man ito gaya sa kung ano ang dikta ng mundo.
No comments:
Post a Comment