dati kasi, noong nasa gradeschool ako, ang laki ng pag-asa ko sa pagsulat ng flames. malaki ang pag-asa ko na kapag maganda ang kalabasan [lovers, marriage, engaged, sweethearts], baka kako magkatotoo. baka kako para sa talaga sa akin yung crush ko noon.
big deal kasi dati ang crushes. kaya malaki ang pag-asa na sana, sana talaga, para kami sa isa't isa. naalala ko pa nga kung gaano ako humahagulgol kapag 'angry' yung lumalabas sa flames ko. paano kasi ay paulit-ulit kong fineflames yung pangalan namin ng crush ko noon, naalala ko grade five yata ako noon. una first name lang, tapos may apelyido na, tapos full name, minsan pa nga may alyas pa sa gitna baka sakali iba lumabas. big deal ang crushes. big deal na makasama 'siya' [kung sino man yun given a certain period] sa forever ko.
kaya paulit-ulit kong fineflames ang mga pangalan nila noon, baka kako iba ang kalabasan.
mahirap na. lalo pa at at stake ang forever ko dito. lalo pa at ayaw ko namang iasa sa papel at bolpen ang puso ko. lalo pa at puso ang usapan dito.
minsan, nakakaloko lang talaga. paulit-ulit akong nagfleflames baka sakali mas maganda yung kalalabasan, kahit pa iisang tao lang naman yun at pangalan lang naman ang iniiba-iba ko. puro baka sakali, puro pag-asa.
sinubukan ko ulit ngayon, matapos ang madaming taon, baka kako maiba naman.
No comments:
Post a Comment