ANG TAWAG NI MOTHER NATURE: kwentong banyo, dighay at mabahong t-shirt

simulan natin sa dulo ng pamagat.

alam mo yung feeling na mukha kang mabaho? yung pakiramdam mong walang tumatabi sayo kasi amoy pawis ka na at mukha kang may jabar. kadiri pero totoo.

meron akong ilang tshirt na kapag iyon ang suot ko ay mukha lang akong mabaho. parang kanina.

kanina kasi ay nakajumper ako. wala na akong ibang mapares sa jumper kaya sinuot ko iyong manipis kong dilaw na tshirt. mukha naman akong mabango noong una pero nang sinimulan kong lumakad sa ilalim ng araw, aba eh pakiramdam kong ambaho ko na.

hindi naman ako umaalingasaw. hindi pa naman ako sinusundan ng kumpol ng mga langaw gaya ng sa tv. ang init lang siguro talaga ng pakiramdam ko kaya ganoon. kaya ko din siguro nasusungitan ang maraming tao.

kaya maghapon mainit ang ulo ko. at dahil mainit ang ulo ko, malungkot ako.

kanina nagkaroon ako ng 'slight depression'. nagsimula na naman ang kinatatakutan kong kalungkutan. di ako mapakali kakaisip kung ano ba ang nagpapalungkot sa akin gayong wala naman akong dapat kalungkutan. sabi nga ni ate telle at paolo, tumigil muna ako sa pagiisip, sa kakaisip ko daw kaya ako nalulungkot.

pero higit pa sa malungkot ako ay dighay ako ng dighay ngayong hapon. pagkagising ko kasi kaninang hapon mula sa aking siyesta ay nabigla ang aking tiyan sa paginom ko ng tubig.

kaya habang dinadramahan ko na naman si part ay, sa loob loob ko, natatawa ako kasi dighay ako ng dighay.

higit pa sa dighay ay tinawag din ako ni mother. nakakatawa pero iyon lang pala ang magpapawala sa init ng ulo ko.

kasabay ng pagkawala ng init ng ulo ko ay nawala din ang kalungkutan ko.

masaya na ako muli.

napaka refreshing ng experience

sa huli, tama nga si kuya dy, 'refresh' ang tema ko ngayong linggo. hindi lang dapat masaya, dapat maging mas masaya.

praise God!