pinapasa ko sayo ang lahat. mula sa mga plate hanggang sa mga reklamo, ikaw ang sumasalo ng lahat. tinatapon ko, sinasalo mo naman.
tinutulungan mo ko sa lahat ng plate ko. binibigyan ng ideya o kinukuhan ng litrato. ikaw na ang official photographer ko. naalala ko na sa iyo ko lang ipinakita yung plate ko kay doloricon. pangit na pangit kasi ako sa gawa ko kaya hiyang-hiya akong ipakita iyon sa mundo, maski sayo. pero ano ang iniba mo sakin? wala akong dapat ikahiya sayo. walang dapat itago.
sinasalo mo din ang lahat ng reklamo ko. minsan nga naiisip ko kung nagsasawa ka na sa pakikinig sa lahat ng angas ko sa mundo, mula puwing sa mata hanggang sa hindi matatapos-tapos na requirements hanggang sa balaj na sistema ng lipunan. laking salamat ko din at kahit anong reklamo ko dahil sa insecurity ko, hindi mo ko sinukuan. hindi mo ko sinukuan kaya hindi din kita susukuan.
sayang, wala akong masyadong nagaganti sayo. hindi ko nababalik lahat ng sinasalo mo. hindi kita matulungan sa acads, wala kasi akong gaanong alam sa math. nagsit-in ako minsan sa klase mo at naglaway lang ako sa harap ng titser, hindi ko kasi maintindihan ang tinuturo niya. hindi ka din naman reklamador, kaya hindi ko magagantihan ang lahat ng pagiintindi mo sa mga kadramahan ko. hindi ko magantihan lahat ng effort mo.
sa larong ito, magkakampi tayo. kung sakaling ako naman ang kailanganin mo, andito lang ako.
apir.
No comments:
Post a Comment