para kay C

wala lang.

alam ko naman na hindi mo ito mababasa, hindi ko kasi ito ilalagay sa facebook gaya ng ginagawa ko sa iba kong mga sulat. hindi naman sa ayaw kong mabasa mo, minsan may mga bagay lang tayong gustong itago.

alam ko namang wala akong dapat itago sayo. nasabi ko na din naman dati yun, na hindi ka iba sa akin. pero hindi ko alam. sa pagkakataong ito, may gusto akong ilabas na alam kong hindi mabuti kung mababasa mo. at bilang pasintabi, nanunood ako ng kramer vs kramer sa oras na sinusulat ko ito. kaya wag kang magulat kung madrama/malungkot ang tono ng sulat ko.

naalala mo noon, nung gumawa ako ng kolum na para para sa iyo? sabi kong wag mong basahin pero binasa mo pa din. ano napala mo? wala. pero pasalamat ako at nakapagusap naman tayo dahil dun.

sabi mo, walang spark. sabi mo noong gabing yun, at sa ilang gabi pang nakaraan, kaya ayaw mong pumasok sa isang relasyon kasama ko ay dahil walang spark. hindi kita maintindihan noon. ano ba ang mali sakin at ayaw mo. hindi naman sa gusto ko na ang maging boyfriend ka, naramdaman ko lang na parang na-basted ako. nadurog ang kagandahan ko. at gaya ng nangyari kay circe noong hindi niya nakuha si ulysses, napamahal ako lalo sayo.

pero iba na ngayon. minsan nga naiisip ko, mahal pa din kaya kita, ngayong nakuha ko na ang loob mo? minsan sinabi mo sakin, na napapaiisip ka kung nagda-doubt ako sayo. sabi ko, hindi naman sa ganun. pero hindi ba kapag sinabing 'hindi naman sa ganun' ay ganun na nga din?

aaminin ko, na parang may mali sa atin. madami kasing hindi masaya para sa atin. sabi ng mga ate at kuya ko, malalaman mong may mali sa isang relasyon kapag hindi masaya ang mga tao sa paligid mo. ambilis kasi ng mga pangyayari. ni hindi mo nga ako niligawan. kaya hindi ako nagtataka kung bakit ganito ang nararamdaman ko at ng mga tao sa paligid natin. marami ang hindi masaya para sa atin. kaya napapaisip ako lalo ngayon.

gabi-gabi dinarasal ko na sana ikaw na nga ang para sa akin. kasi gusto kita, gustong-gusto kita. desisyon ko ang mahalin ka, gaya ng desisyon mo ang itapon ang dati mong paniniwala sa spark na hindi mo naman nahanap. sana nga ikaw na.

naniniwala din ako na walang sikretong hidni mabubunyag. alam ko, balang araw ay mababasa mo ito at maiisip na minsan pala akong nagduda sa nararamdaman natin para sa isa't-isa. uulitin ko, hindi naman sa ganun. mahal kita, oo. mahal kita at sana sapat na iyon.

madami pa akong gustong sabihin. pero sa ngayon ang mahalaga ay masaya tayo. masaya nga ba tayo?

ayun, wala lang ulit.

-B

tag team

apir.

pinapasa ko sayo ang lahat. mula sa mga plate hanggang sa mga reklamo, ikaw ang sumasalo ng lahat. tinatapon ko, sinasalo mo naman.

tinutulungan mo ko sa lahat ng plate ko. binibigyan ng ideya o kinukuhan ng litrato. ikaw na ang official photographer ko. naalala ko na sa iyo ko lang ipinakita yung plate ko kay doloricon. pangit na pangit kasi ako sa gawa ko kaya hiyang-hiya akong ipakita iyon sa mundo, maski sayo. pero ano ang iniba mo sakin? wala akong dapat ikahiya sayo. walang dapat itago.

sinasalo mo din ang lahat ng reklamo ko. minsan nga naiisip ko kung nagsasawa ka na sa pakikinig sa lahat ng angas ko sa mundo, mula puwing sa mata hanggang sa hindi matatapos-tapos na requirements hanggang sa balaj na sistema ng lipunan. laking salamat ko din at kahit anong reklamo ko dahil sa insecurity ko, hindi mo ko sinukuan. hindi mo ko sinukuan kaya hindi din kita susukuan.

sayang, wala akong masyadong nagaganti sayo. hindi ko nababalik lahat ng sinasalo mo. hindi kita matulungan sa acads, wala kasi akong gaanong alam sa math. nagsit-in ako minsan sa klase mo at naglaway lang ako sa harap ng titser, hindi ko kasi maintindihan ang tinuturo niya. hindi ka din naman reklamador, kaya hindi ko magagantihan ang lahat ng pagiintindi mo sa mga kadramahan ko. hindi ko magantihan lahat ng effort mo.

sa larong ito, magkakampi tayo. kung sakaling ako naman ang kailanganin mo, andito lang ako.

apir.

pandesal

sana lahat ng bagay parang pandesal, pwedeng i-share.

alam mo yung feeling na ang saya saya lang ng mundo, at gusto mo lang ishare ang joy sa lahat ng tao. yung ang saya saya lang at gusto mo lahat ng tao ay masaya din gaya mo. yung gusto mo ishare yung joy para masaya din ang lahat.

naalala ko dati kapag nago-overnight kami kina joy, may hinahada si tita ellen na jumbo pandesal. yung tipong pampamilya yung isa sa laki. ang ginagawa namin share-share kami sa isang pandesal, mahirap kasi maubos sa laki.

pero hindi na ko nakakadalaw kina joy. pagkakataon na sana noong birthday niya kaso hindi rin ako nakapunta [sorry :(], natambakan kasi ako ng balita sa opisina kaya sayang talaga. wala nang overnight, wala nang pandesal. ang lungkot.

namimiss ko na magshare ng pandesal sa mga kaibigan lalo na sa household, sila na parang pamilya ko na din.

gusto ko masaya lahat, gaya ng kung gaano ako kasaya ngayon.

sana lahat ng bagay parang pandesal, pwedeng kurutin at isubo ang isang piraso sa mga kaibigan.

guess how much i love you*

Little Nutbrown Hare was going to bed held on tight to Big Nutbrown Hare’s very long ears. He wanted to be sure that Big Nutbrown Hare was listening.

“Guess how much I love you” he said.

“I don’t think I could guess that” said Big Nutbrown Hare.

“This much” said Little Nutbrown Hare stretching out his arms as wide as he could go.

Big Nutbrown Hare have even longer arms. “But I love you this much” he said.

“Hmmm. That’s a lot” thought Little Nutbrown Hare

“I love you as high as I can reach” said Little Nutbrown Hare.

“I love you as high as I can reach” said Big Nutbrown Hare.

“That is very high” thought Little Nutbrown Hare. “I wish I had arms like that”

Then Little Nutbrown Hare had a good idea. He tumbled upside down then reached up the tree trunk with his feet. “I love you all the way up to my toes” he said.

“And I love you up to your toes” said Big Nutbrown Hare swinging him up over his head.

“I love you as I high as I can hop” laughed Little Nutbrown Hare, bouncing up and down.

“But I love you as high as I can hop” smiled Big Nutbrown Hare---and he hopped so high that his ears touched the branches above.

“That’s good hopping”, thought Little Nutbrown Hare. “I wish I could hop like that”.

“I love you all the way down the lane as far as the river”, cried Little Nutbrown Hare.

“I love you across the river and over the hills”, said Big Nutbrown Hare.

“That’s very far,” thought Little Nutbrown Hare. He was almost too sleepy to think anymore. Then he looked beyond the thornbushes, out into the big dark night. Nothing could be farther than the sky.

“I love you right up to the moon” he said and closed his eyes.

“Oh that’s far,’ said Big Nutbrown Hare. “That’s very, very far”

Big Nutbrown Hare settled Little Nutbrown Hare into his bed of leaves. He leaned over and kissed him goodnight. Then he laid down close by and whispered with a smile. “I love you right up to the moon---and back”.

*Sam McBratney

magic show

walang magic.

walang rabbit sa loob ng hat. paano kasi ay noong pinakita samin yung sumbrero, wala namang laman. pero biglang may nahugot yung magician na kuneho sa loob. saan naman kaya nanggaling yun? baka kako invisible lang yung rabbit nung una, tapos naging visible na lang bigla. walang magic, invisible lang yung kuneho.

walang babaeng nahahati sa gitna. mapurol lang talaga yung lagari. kasi kung matalas yun, edi namatay na siya sa pagdurugo. o baka naman, alien talaga yun babae. na kapag nahati sa gitna, eh nabubuhay pa din. tapos ang dahil alien nga, sticky yung dugo kaya pwede pa ding ibalik. walang magic, mapurol lang yung lagari at/o alien yung assistant ng magician.

walang roses na bumubulwak mula sa dulo ng magic wand. manipis kasi yung wand para magkaroon ng roses sa loob. ang totoo niyan, may seeds ng ultra-fast-growing roses sa loob ng wand. segundo lang, may roses ka na. walang magic, may green thumb lang yung magician.

yan kasi. ang tanda mo na, naniniwala ka pa sa magic. wala naman kasing ganun.

walang magic. walang butterflies, walang choir of angels, walang lightning, walang spark. walang magic, pero masaya.

hindi tayo tao, hindi tayo hayop, bagay tayo! BAGAY!

bagay nga kasi eh.

hobby ni mami ang gawan kami ng reviewer bago mag-exam. yung mga mini-tests na nakasulat sa pad paper na tipong 75 items na lang ay pwede nang exam sa skul. kumpleto lahat ng types, mula mutiple choice hanggang sa color by number.

nagsasagot si jevan kanina ng reviewer na gawa ni mami. kasama sa reviewer ay i-identify kung tao, bagay, pook o hayop yung mga salita. nasagot naman ni jevan ang karamihan, pero tumigil siya dun sa isa. tinanong niya ako, "ate, ano yung kotse?". sagot ko "car yun". hindi nakuntento si jevan kaya nagtanong ulit, "hindi, yung kotse ba bagay o lugar?".

inexplain naman ni jevan na pwede din maging lugar ang kotse. paano daw kasi kapag pumasok daw ang tao sa loob ng kotse, lugar na yun. kung sabagay, pinupuntahan nga naman. grabe lang mag-isip yung batang yun.

pero bagay nga kasi eh. ang kulit.

tinanong ko kay mami kung pwede yung ganung sagot. malay ko ba kung pwede nga. eh bawal daw. yun na daw yung textbook answer. at alam naman natin na kapag exam, yung textbook answer lang yung tama. kaya pinilit ko kay jevan na bagay yung kotse at hindi lugar gaya ng inaasahan niya.

pero naisip ko, may point nga naman si jevan. minsan may mga bagay na nagiging higit pa sa kung ano sila dapat depende sa kung paano ito titingnan. para kay jevan hindi lang bagay yung kotse, pero lugar na din kasi pinapasukan/pinupuntahan ito. nagkakaroon ito ng dagdag na value. hindi lang siya basta kotse, lugar na din. pero hindi iyon ang textbook answer.

sa huli, textbook answers lang ang tama. kaya bagay talaga yun.

para sa iyo na hindi marunong magotso-otso

nakakahiya ka.

pinagtitinginan na tayo ng mga tao noon sa katipunan. ano ba naman kasi ang ginagawa mo noon ha? nagkakamot ng tuhod?

tinawanan lang kita ng tinawanan. paano kasi ay pinagbigyan mo ako. hindi naman kasi kita pinilit o anuman, hiniritan lang kita saglit (biro nga lang yun kasi inasahan kong hindi mo gagawin). ayaw mo pa nga eh, sabi mo 'ano ako uto-uto?'. pero ginawa mo pa din. ayun, gulat nga ako ginawa mo eh.

hindi ka marunong magotso-otso. talo pa kita eh. talo ka pa nga yata ng bunso kong kapatid. pero bilib ako dahil pinagbigyan mo ako, kahit pa hindi ko naman hinihingi.

kaya ang sakit ng tyan ko kakatawa kanina. pinagtitinginan na tayo ng mga tao noon. ikaw naman kasi ang lakas ng boses mo. hindi na ako magtataka kung lingunin tayo ng mga nag-aabang ng dyip. maingay na tayo, magulo pa. grabe lang ang eskandalo natin kanina.

pero masaya ako. masaya ako na hanggang dyip natatawa ako mag-isa. masaya ako sa mga ginawa natin, sana ikaw din.

kaya para sa iyo na hindi marunong magotso-otso, hayaan mo na yun. wala naman yata nakakita sayong magkamot ng tuhod, madilim na din kasi. ang mahalaga ay masaya tayo, walang dapat ikahiya.