nanay, tatay
gusto ko tinapay
ate, kuya
gusto ko kape
lahat ng gusto ko
ay susundin niyo
ang magkamali
ay pipingutin ko
baka kasi makalimot din ako, mahirap na..
Tuesday, June 30, 2009
Monday, June 29, 2009
tagu-taguan*
tagu-taguan
maliwanag ang buwan
tayo't maglaro
sa dilim-liman
pagbilang kong tatlo
magsitago na kayo
isa
dalawa
tatlo
boom!
*para kay chris, baka kasi makalimutan mo... mahirap nang makalimot
maliwanag ang buwan
tayo't maglaro
sa dilim-liman
pagbilang kong tatlo
magsitago na kayo
isa
dalawa
tatlo
boom!
*para kay chris, baka kasi makalimutan mo... mahirap nang makalimot
Sunday, June 28, 2009
zombie zombie zombie
hindi ko na alam ang ginagawa ko.
halos wala na ding lumalabas sa kokote ko. at kung ano ano na lang ang mga tinatayp sa keyboard makaraos lang ng isa na namang blog.
dulot marahil ng pasukan. 6 klase sa isang linggo, samahan pa ng trabaho para sa lingguhang dyaryo. halos wala na akong oras gumala. at sa gabi pag-uwi ay tanging tulog na lang ang kaya ng lampa kong katawan.
wala na ako sa tamang wisyo.
minsan nalilito na nga ako sa mga klaseng papasukan ko. maraming dedlayn ang kamutikan ng hindi maipasa dahil sa limot. madaming pangalan ang nakalimutan dahil sa dami ng datos na pilit pinapasok sa utak kong marupok.
tanging kwentuhan na lang ang aking pahinga, liban sa tulog na kelangan ko lang talaga. ang pagtambay ay nakaw lamang na oras na dapat sana ay nasa aklatan o kung saan pa. pero kailangan ko din naman ng kaibaigan. kaialngan ko din naman ng kausap.
at dito, masaya ako.
kahit pa nakakalito ang lahat. at nakakapagod lang ang mga bagay. masaya ako.
hindi mapapawi ng pagod ang saya na mayroon ako.kahit pa halos zombie na ako. masaya akong zombie. masaya akong zombie.
halos wala na ding lumalabas sa kokote ko. at kung ano ano na lang ang mga tinatayp sa keyboard makaraos lang ng isa na namang blog.
dulot marahil ng pasukan. 6 klase sa isang linggo, samahan pa ng trabaho para sa lingguhang dyaryo. halos wala na akong oras gumala. at sa gabi pag-uwi ay tanging tulog na lang ang kaya ng lampa kong katawan.
wala na ako sa tamang wisyo.
minsan nalilito na nga ako sa mga klaseng papasukan ko. maraming dedlayn ang kamutikan ng hindi maipasa dahil sa limot. madaming pangalan ang nakalimutan dahil sa dami ng datos na pilit pinapasok sa utak kong marupok.
tanging kwentuhan na lang ang aking pahinga, liban sa tulog na kelangan ko lang talaga. ang pagtambay ay nakaw lamang na oras na dapat sana ay nasa aklatan o kung saan pa. pero kailangan ko din naman ng kaibaigan. kaialngan ko din naman ng kausap.
at dito, masaya ako.
kahit pa nakakalito ang lahat. at nakakapagod lang ang mga bagay. masaya ako.
hindi mapapawi ng pagod ang saya na mayroon ako.kahit pa halos zombie na ako. masaya akong zombie. masaya akong zombie.
Tuesday, June 23, 2009
para kay joey, pambihira ka kasing bata ka
simple lang. sana bata ka na lang palagi.
ikaw na palaging inaabanangan ni uds para dalhan palagi ng kendi tuwing miyerkules at byernes nung huling semestre. ikaw na kunyari may ibubulong pero bigla-bigla na lang nang hahalik sa pisngi ng mga babaeng naka-short. ikaw na kyut, at kinakyukyutan ng lahat ng nilalang sa fa.
bilib ako sayo.
hindi dahil kyut ka, medyo mababaw yata iyon, alam mo kasi ang gusto mo. alam mo na ang gusto mo ay yung c2 na red. at alam mo na gusto mo yung oishi na original. at dahil iyon ang gusto mo, iyon ang kukunin mo.
bilib ako sa iyo dahil alam mo ang gusto mo at gagawin mo ang lahat makuha iyon. at sana ay palagi ka na lang isang bata.
pero hindi ko mapipigilan ang paglaki mo. sa isang taon marahil ay nasa grade 1 ka na. sa susunod ay nasa hayskul na. hindi natin masasabi. pero panigurado ay lalaki ka at baka makalimutan na c2 na red pala ang gusto mo. lalaki ka at gaya naming nakatatanda, na hindi alam ang gusto, baka hindi mo na din malaman kung ano ang gusto mo.
kapag tumatanda nga naman, madaming nakakalimutan. madaming pangarap na dati-rati'y bukam-bibig pero paglaki ay kinakaligtaan sa paghabol sa mas mapagkakakitaang pangarap. tatanda ka din, at baka makalimutan ang iyong gusto.
hindi ko mapipigilan ang panahon. pero mabibilinan pa kita. hindi ka man bata palagi, pero sana wag mo makalimutan kung ano ang gusto mo. sa ganitong paraan, hindi ka mawawala sa mundo na puro gulo.
joey, wag na wag mong kakalimutan kung ano man iyang gusto mo.
amen
Monday, June 22, 2009
basuraman saves the day
hindi na kinailangan ng palabok o anuman pero talbog silang lahat. tinalo nitong performance na ito ang iba pang mga palabas sa iskul noon.
malinaw na malinaw pa sa aking alaala. mga nagsasayaw na tanging garabage bag lang ang suot sa saliw ng 'livin la vida loca'. at hindi ko na ito nakalimutan ever since.
simple lang ang moda ng presentation, pinapakita nito ang karumal-dumal na epekto ng hindi pagtapon sa wasto ng ating mga basura, na sa paglaon ay maiipon sila nang maiipon at makakaroon ng sariling buhay saka magiging basuraman, tagapagtanggol ng mga basura, char.
tinalbog nito ang classic na 'tapon-tapon-tapon-niyo-basrua-niyo' sa saliw ng fleur de lis, at ang 'anak ng pasig' na parehas may choreography ng mga sumasayaw na naka-garbage bag. talbog sila. siguro kasi mas update lang ang musika ng basuraman.
siguro nga bayani talaga si basuraman. hindi man dahil tagapagtanggol siya ng lahat ng kabasurahan sa mundo pero dahil pinapa-realise niya sa mga tao ang epekto ng pagkakalat. na sa paglaon ay nagiging monster ang basura lalo na pagsapit nang madaling araw. char. pero totoo. sa maliit na paraan, ang karakter ni basuraman ay nakakapagbago ng paniniwala.
hindi kinailangan ng palabok o anuman, hindi ko kinailangan ng near-death experience para matuto magpulot ng kalat. sana ganun din ang sanlibutan.
amen
malinaw na malinaw pa sa aking alaala. mga nagsasayaw na tanging garabage bag lang ang suot sa saliw ng 'livin la vida loca'. at hindi ko na ito nakalimutan ever since.
simple lang ang moda ng presentation, pinapakita nito ang karumal-dumal na epekto ng hindi pagtapon sa wasto ng ating mga basura, na sa paglaon ay maiipon sila nang maiipon at makakaroon ng sariling buhay saka magiging basuraman, tagapagtanggol ng mga basura, char.
tinalbog nito ang classic na 'tapon-tapon-tapon-niyo-basrua-niyo' sa saliw ng fleur de lis, at ang 'anak ng pasig' na parehas may choreography ng mga sumasayaw na naka-garbage bag. talbog sila. siguro kasi mas update lang ang musika ng basuraman.
siguro nga bayani talaga si basuraman. hindi man dahil tagapagtanggol siya ng lahat ng kabasurahan sa mundo pero dahil pinapa-realise niya sa mga tao ang epekto ng pagkakalat. na sa paglaon ay nagiging monster ang basura lalo na pagsapit nang madaling araw. char. pero totoo. sa maliit na paraan, ang karakter ni basuraman ay nakakapagbago ng paniniwala.
hindi kinailangan ng palabok o anuman, hindi ko kinailangan ng near-death experience para matuto magpulot ng kalat. sana ganun din ang sanlibutan.
amen
Thursday, June 4, 2009
mommy, mommy i am sick...
hindi. wala pa naman akong sakit.
pero naalala ko lang na sa tuwing may naiisip/mangyayaring akong/saking hindi maganda, una kong sinasambit ang mami ko.
dati, lagi akong nakakapit sa palda ng nanay ko. kapag pinapakilala niya ako sa ibang tao, isisnusubsob ko ang aking mukha sa ung ano man ang kanyang suot. at kapag pinilit niya akong magpakilala ay lalo ko pang isusubsob ang nguso ko na halos hinahalikan ko na nag pwet ng aking nanay. pakiramdam ko noon, si mami lang ang kakampi ko sa mundo. si mami lang ang aking kasangga at ang ibang mga tao ay masasamang alien na nais akong iuwi sa kanilang planeta.
pero lumaki din ako at hindi na kayang itago ang mukha sa likod ng palda ni mami. lumaki din ako at natutong makihalubilo sa ibang tao at nakalimutan na minsan, sila ay mga alien sa aking mga mata.
at unti unti nalayo na ako kay mami.
at ngayong naiisip ko iyon ay tila magkakasakit na ako.
mga ilang araw na din akong hindi nakakauwi ng bahay. pusta ko hindi ito ang huli lalo't higit pa magsisimula na naman ang pasukan at nag-iisa na lang akong naglalapat ng dyaryo. pusta ko din na lalo akong mawawalan ng oras para kay mami. masaya ako at suportado nia ako sa lahat ng aking ginagawa pero lubos ko din itong kinalulungkot dahil kaakibat nito ang pagka-ubos ng aking oras na dapat sana ay sa pamilya.
ngayon, sabik na sabik na akong umuwi ng bahay. halos hindi ko na nga matandaan ang lasa ng luto nia. hindi na nga yata ako kilala ni jojo, ang aking kapatid. miss na miss ko na si mami. miss na miss ko na silang lahat.
sana lang talaga ay makauwi na ako. malamang maya-maya lang ay sipunin na ko dito sa lamig.
pero naalala ko lang na sa tuwing may naiisip/mangyayaring akong/saking hindi maganda, una kong sinasambit ang mami ko.
dati, lagi akong nakakapit sa palda ng nanay ko. kapag pinapakilala niya ako sa ibang tao, isisnusubsob ko ang aking mukha sa ung ano man ang kanyang suot. at kapag pinilit niya akong magpakilala ay lalo ko pang isusubsob ang nguso ko na halos hinahalikan ko na nag pwet ng aking nanay. pakiramdam ko noon, si mami lang ang kakampi ko sa mundo. si mami lang ang aking kasangga at ang ibang mga tao ay masasamang alien na nais akong iuwi sa kanilang planeta.
pero lumaki din ako at hindi na kayang itago ang mukha sa likod ng palda ni mami. lumaki din ako at natutong makihalubilo sa ibang tao at nakalimutan na minsan, sila ay mga alien sa aking mga mata.
at unti unti nalayo na ako kay mami.
at ngayong naiisip ko iyon ay tila magkakasakit na ako.
mga ilang araw na din akong hindi nakakauwi ng bahay. pusta ko hindi ito ang huli lalo't higit pa magsisimula na naman ang pasukan at nag-iisa na lang akong naglalapat ng dyaryo. pusta ko din na lalo akong mawawalan ng oras para kay mami. masaya ako at suportado nia ako sa lahat ng aking ginagawa pero lubos ko din itong kinalulungkot dahil kaakibat nito ang pagka-ubos ng aking oras na dapat sana ay sa pamilya.
ngayon, sabik na sabik na akong umuwi ng bahay. halos hindi ko na nga matandaan ang lasa ng luto nia. hindi na nga yata ako kilala ni jojo, ang aking kapatid. miss na miss ko na si mami. miss na miss ko na silang lahat.
sana lang talaga ay makauwi na ako. malamang maya-maya lang ay sipunin na ko dito sa lamig.
Subscribe to:
Posts (Atom)
