parang pagbunot ng winning entry sa raffle draw. parang announcement ng winner sa beauty pageant. parang paglabas ng huling digit sa lotto.
yung panandaliang katahimikan, walang kumikibo, walang humihinga. lahat naka-pokus sa susunod na magaganap. walang kumukurap kasi baka may malampasan.
tila tumigil ang oras. di mabasag ang katahimikan. ni hangin ayaw na umihip, parang nakikiabang din sa mga mangyayari.
kumbaga sa sine, naka-slow mo ang lahat. pulga-pulgada ang galaw. maski ang pagbukas ng bibig, inaabot ng mahigit isang oras.
parang suspense film lang. walang kumukurap. walang humihinga.
Wednesday, August 25, 2010
Wednesday, August 11, 2010
case closed
walang misteryo.
yan ang laging sinasabi ng idol kong si conan, yung batang detective na hindi naman talaga bata. anime na nauso noong kabataan ko, at may re-runs ngayon sa channel 7.
walang misteryo, meron lamang iisang katotohanan. bilang detective, ito ang trabaho ni conan, ang hanapin ang katotohanan sa likod ng bawat misteryo.
idol ko si conan, pati si sherlock holmes. lalong lalo na si sherlock holmes.
umabot ako dun sa punto na ginagaya ko ang kanyang deductions. na lahat ng bagay ina-acheive kong tingnan in a detective point of view. yung wala nang kelangan sabihin pa, alam ko na kasi right away based on my deductions. or so i think.
alam ko kung nasaan ka at kung saan ka most likely tatambay base lamang sa brief recollection ko ng schedule mo at alaala ng personality mo. kaya kong sabihin kung saan ka nanggaling depende sa amoy ng t-shirt mo. alam ko kung kelan ka naka-mobile kapag ka-chat ako base lamang sa letters na gamit mo.
akala ko, kaya kitang tantyahin sa lahat ng oras. pero may hangganan ang deductive powers ko.
gaya ng kung minsang kamuntik pumalpak sina conan at holmes. yung mga pagkakataon na napangungunahan sila ng kalaban, o kaya naman naman ng pagkakataon. pero dahil fiction sila, madalas happy ang ending. nagagawan nila ng paraan ang kapalpakan gamit lamang ang liksi at talino nila.
napangunahan ako ng init ng ulo. napangimbabawan ako ng inis. hindi ko na nagawang intindihin ka gaya ng nagagawa ko dati. hindi kita natantya. hindi ko nagawa ang "sherlock holmes-style".
nanghihinayang ako sa pagkakataon. sayang huli na. tapos na ang kaso, pero hindi ko na nakita ang katotohanan sa likod ng misteryo.
at gaya ng mga pagkakataong hindi nalulutas ang kaso, baon ito nina conan at holmes sa kanilang mga konsensya. ako naman, baon ko ang panghihinayang. sana lang, sana lang talaga.
yan ang laging sinasabi ng idol kong si conan, yung batang detective na hindi naman talaga bata. anime na nauso noong kabataan ko, at may re-runs ngayon sa channel 7.
walang misteryo, meron lamang iisang katotohanan. bilang detective, ito ang trabaho ni conan, ang hanapin ang katotohanan sa likod ng bawat misteryo.
idol ko si conan, pati si sherlock holmes. lalong lalo na si sherlock holmes.
umabot ako dun sa punto na ginagaya ko ang kanyang deductions. na lahat ng bagay ina-acheive kong tingnan in a detective point of view. yung wala nang kelangan sabihin pa, alam ko na kasi right away based on my deductions. or so i think.
alam ko kung nasaan ka at kung saan ka most likely tatambay base lamang sa brief recollection ko ng schedule mo at alaala ng personality mo. kaya kong sabihin kung saan ka nanggaling depende sa amoy ng t-shirt mo. alam ko kung kelan ka naka-mobile kapag ka-chat ako base lamang sa letters na gamit mo.
akala ko, kaya kitang tantyahin sa lahat ng oras. pero may hangganan ang deductive powers ko.
gaya ng kung minsang kamuntik pumalpak sina conan at holmes. yung mga pagkakataon na napangungunahan sila ng kalaban, o kaya naman naman ng pagkakataon. pero dahil fiction sila, madalas happy ang ending. nagagawan nila ng paraan ang kapalpakan gamit lamang ang liksi at talino nila.
napangunahan ako ng init ng ulo. napangimbabawan ako ng inis. hindi ko na nagawang intindihin ka gaya ng nagagawa ko dati. hindi kita natantya. hindi ko nagawa ang "sherlock holmes-style".
nanghihinayang ako sa pagkakataon. sayang huli na. tapos na ang kaso, pero hindi ko na nakita ang katotohanan sa likod ng misteryo.
at gaya ng mga pagkakataong hindi nalulutas ang kaso, baon ito nina conan at holmes sa kanilang mga konsensya. ako naman, baon ko ang panghihinayang. sana lang, sana lang talaga.
Subscribe to:
Posts (Atom)
